Zofia Zdanowicz

była wieloletnim i najstarszym członkiem Towarzystwa Miłośników Wilna

i Ziemi Wileńskiej.

Urodziła się w 1919 r. w Wilnie, tam uczęszczała do Liceum im. Elizy

Orzeszkowej.

W czasie II wojny światowej była żołnierzem Armii Krajowej. W 1946 r. musiała

opuścić swoje ukochane miasto i przyjechała do Gdańska, później zamieszkała

w Gdyni.

Przez wiele lat pracowała w II Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących

w Gdańsku-Wrzeszczu.

W latach dziewięćdziesiątych zaczęła publikować swoje wiersze. Zadebiutowała

w 1996 r. tomikiem poezji „Kartki z pamiętnika”. W następnych latach ukazały się

drukiem kolejne tomiki poezji: „Sercem malowane”, „Pod wileńskim niebem”,

„Pieśni wileńskiej brzozy”.

Zajmowała się też prozą.

W książkach pt. „Opowieści wileńskie”, „Wileńskie wieczory” oraz „Gawędy,

legendy i anegdoty wileńskie” zamieściła opowiadania, legendy i anegdoty

o tematyce wileńskiej, które zapamiętała w czasach dzieciństwa i młodości.

                Przemysław Namsołek